This Too Shall Pass
แล้วสิ่งนี่ก็จะผ่านไปเช่นกัน – โปรดทำความเข้าใจกับเรื่องนี้ให้ลึกๆ
ครั้งหนึ่ง มีพระราชาองค์หนึ่งได้สั่งให้เรียกบรรดาผู้รู้คนฉลาดทั้งหมดมาเข้าพบ และถามพวกเขาว่า
“มีเวทย์มนต์ หรือข้อแนะนำใดๆบ้างไหม ที่สามารถจะนำไปใช้ได้ในทุกสถานการณ์
ในทุกกรณี ในทุกสถานที่ และทุกเวลา ในทุกความสุข ทุกความเศร้า
ทุกความพ่ายแพ้ และมีชัย? คำตอบเดียวสำหรับทุกปัญหา มีหรือไม่?
สิ่งที่สามารถช่วยข้าได้ในตอนที่ไม่มีพวกเจ้าอยู่ให้คำแนะนำแก่ข้า บอกข้ามา มีคาถาอะไรไหม?”
บรรดาผู้รู้คนฉลาดทั้งหมดยังคงมึนงงกับคำถามของพระราชา พวกเขาครุ่นคิด และครุ่นคิด หลังจากปรึกษากันอยู่อย่างยาวนาน ชายชราผู้หนึ่งได้ให้คำแนะนำบางอย่างที่ทำให้พวกเขาทั้งหมดต้องหันมามอง พวกเขาไปเข้าเฝ้าพระราชา และถวายกระดาษที่มีข้อความบางอย่างเขียนอยู่ในนั้นให้พระองค์
โดยมีเงื่อนไขว่าพระราชาจะต้องไม่เปิดดูมันเพียงเพราะความอยากรู้อยากเห็นเท่านั้น แต่พระองค์จะเปิดดูได้ก็เฉพาะในเวลาที่พบอันตรายและอยู่คนเดียว และดูเหมือนว่าจะไม่มี วิธีแก้ไขใดๆต่อไปแล้ว ดังนั้นจึงสามารถเปิดอ่านข้อความในกระดาษได้
พระราชาพับกระดาษแผ่นดังกล่าว และสอดไว้ใต้แหวนเพชรของพระองค์
อยู่มาวันหนึ่ง ประเทศใกล้เคียงโจมตีอาณาจักรและกองทัพของพระองค์ พระราชาต่อสู้อย่างกล้าหาญ แต่ก็เป็นฝ่ายพ่ายแพ้ พระราชาต้องหนีเอาตัวรอดไปบนม้าของพระองค์ ศัตรูไล่ตามมาใกล้ขึ้น ประชิดขึ้น ในที่สุดพระราชาก็พบว่าตัวเองได้มายืนอยู่ที่สุดทางเสียแล้ว – ไม่ใช่ทางตัน แต่ไปไหนไม่ได้เนื่องจากข้างหน้ามีหุบเขาลึกกว่าพันฟุต ถ้าพระองค์กระโดดลงไป พระองค์ก็จะต้องฝากร่างไว้ที่หุบเหวนี้อย่างแน่นอน และครั้นจะหนีกลับไปทางเดิมก็ทำไม่ได้ เพราะเป็นเส้นทางแคบๆ
... เสียงฝีเท้าม้าของศัตรูเริ่มควบใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว พระราชากระสับกระส่าย ดูเหมือนจะไม่มีวิธีใดอีกแล้วที่จะพาตัวเองให้รอดออกไปจากที่นี่ได้
ทันใดนั้นเอง พระองค์เหลือบไปเห็นแหวนเพชรของพระองค์ส่องแสงแวววับจับตาเมื่อกระทบกับแสงจากดวงอาทิตย์ มันทำให้พระองค์จำได้ว่ามีข้อความซ่อนอยู่ในแหวนนั้น พระองค์ขยับแหวนเพชร และดึงเอาแผ่นกระดาษแผ่นนั้นออกมาอ่าน ข้อความในนั้นเขียนไว้ว่า
“แล้วสิ่งนี้ก็จะผ่านไปเช่นกัน”
พระราชาอ่านมัน และอ่านอีก ทันใดนั้นมันทำให้พระองค์ต้องอึ้ง – ใช่ซิ! สิ่งนี้จะผ่านไป
ก็เพียงไม่กี่วันที่ผ่านมานี้ ข้าได้รับความเพลิดเพลินกับอาณาจักร
ของข้า ข้าเป็นผู้กล้าแห่งราชาทั้งหลาย แต่วันนี้ราชอาณาจักร และ
ความสุขของข้าได้หายไปแล้ว ข้าอยู่ตรงนี้ ในขณะพยายามที่จะหลบหนีจากศัตรู
เช่นเดียวกับวันอันหรูหราฟุ่มเฟือยที่ผ่านพ้นไป วันนี้ที่อันตรายก็จะต้องผ่านไปเช่นกัน ความสุขสงบปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพระราชา พระองค์ยังคงยืนอยู่ตรงนั้น และสถานที่ที่พระองค์กำลังยืนอยู่นั้นเต็มไปด้วยความงดงามของธรรมชาติ พระองค์ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าสถานที่ที่สวยงามนี้เป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรของพระองค์
การเปิดอ่านข้อความส่งผลกระทบอย่างแรงต่อตัวของพระราชา พระองค์รู้สึกผ่อนคลายจนลืมพวกที่กำลังตามพระองค์มา หลังจากเวลาผ่านไปไม่กี่นาที พระองค์ก็ตระหนักได้ว่าเสียงของม้าและศัตรูที่ไล่หลังมานั้น ได้ถอยห่างออกไปแล้ว พวกเขาเคลื่อนพลไปทางด้านอื่นของภูเขา และไม่มีศัตรูคนไหนเหลืออยู่ใกล้ๆกับพระองค์เลย
ด้วยความกล้าหาญของพระราชา พระองค์จัดระบบกองทัพ และกลับมาต่อสู้อีกครั้ง พระองค์ชนะศัตรู และช่วงชิงเอาอาณาจักรของพระองค์คืนมาจนได้ เมื่อพระองค์กลับไปอาณาจักรของตนหลังจากที่ได้รับชัยชนะ ชาวเมืองต่างดีใจ ทั้งหมดออกมาต้อนรับพระองค์ด้วยการประโคมเสียงแตรที่กึกก้องดังกังวาน
ทุกคนกำลังอยู่ในช่วงเวลาแห่งความรื่นเริง ดอกไม้ถูกโรยโปรยปรายไปบนพระราชา จากทุกบ้านทุกหลังคาเรือน ผู้คนร้องรำทำเพลงกันทุกหัวมุมถนน มีช่วงหนึ่งที่พระราชากล่าวกับตนเองว่า
“ข้าคือหนึ่งจากราชาที่ห้าวหาญ และยิ่งใหญ่ที่สุด ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่ใครจะเอาชนะข้าได้”
จากการต้อนรับและการเฉลิมฉลองที่เกิดขึ้น ทำให้พระองค์มองเห็นอัตตาที่เกิดขึ้นใหม่ในตัวเอง
ทันใดนั้น แหวนเพชรของพระองค์ก็ส่องแสงแวววับเป็นประกายอีกครั้งในแสงแดด ทำให้พระองค์นึกถึงข้อความที่เพิ่งเปิดอ่าน และ อ่านอีกครั้งว่า
“แล้วสิ่งนี้ก็จะผ่านไปเช่นกัน”
พระองค์เงียบ ใบหน้าของพระองค์เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง – จากลักษณะของผู้ทะนงตัว พระองค์กลายสภาพไปเป็นผู้อ่อนน้อมถ่อมตนที่สุด
“ถ้าสิ่งนี้จะเป็นสิ่งที่ต้องผ่านไป
เช่นกันแล้ว ดังนั้นมันไม่ใช่ของเจ้า ความพ่ายแพ้ก็ไม่ใช่ของเจ้า
ความสำเร็จนั้นไม่ใช่ของเจ้า เจ้าเป็นเพียงผู้ชม เฝ้าดูทุกอย่างผ่านไป”
เราเป็นผู้รู้เห็นทุกสิ่งที่เกิดขึ้น เรารับรู้มัน ชีวิตมีเกิด และมีดับ ความสุขจะมีมา และหายไป ความเศร้าจะผ่านมา และจากไป.
ตอน
นี้ หลังจากที่ท่านได้อ่านเรื่องนี้ ลองแค่นั่งเงียบๆ
และประเมินชีวิตของท่านเองดูสิ สิ่งเหล่านี้จะผ่านไป
ลองคิดถึงช่วงเวลาแห่งความสุขและความสำเร็จในชีวิตของท่านสิ
คิดถึงช่วงเวลาแห่งความเศร้าโศก และความพ่ายแพ้สิ
สิ่งเหล่านั้นมันถาวรไหมล่ะ? ทั้งหมดจะมา และก็ผ่านไป
ชีวิตจะเพียงแค่ล่วงลับไป ในโลกนี้ไม่มีอะไรที่ถาวร ทุกอย่างจะต้องพบกับการเปลี่ยนแปลง ยกเว้นกฎแห่งการเปลี่ยนแปลงเท่านั้น ลองคิดทบทวนไปมาจากมุมมองของท่านเองสิ ท่านได้เห็นทั้งหมดที่เปลี่ยนแปลงมาแล้ว ท่านเอาตัวรอดมาได้จากความล้มเหลวและความผิดหวังทั้งหลาย ทั้งหมดได้ล่วงลับไปแล้ว ปัญหาในปัจจุบันก็เช่นกัน มันก็จะผ่านไป เพราะไม่มีอะไรจะยังคงอยู่ตลอดไป ความสุขและความเศร้าคือสองด้านของเหรียญเดียวกัน มันทั้งสองจะผ่านไป
ท่านเป็นเพียงสักขีพยานของการเปลี่ยนแปลง จงหาประสบการณ์ พยายามเข้าใจมัน และสนุกกับช่วงเวลาแห่งปัจจุบัน – ซึ่ง – สิ่งนี่ก็จะผ่านไปเช่นกัน
